ŻURAWINA

Żurawina wielkoowocowa w ogrodzie uprawa i pielęgnacja żurawiny

Żurawina wielkoowocowa to roślina, która do naszych ogrodów przywędrowała z obszarów wschodniej Ameryki Północnej. Owoce żurawiny maja właściwości lecznicze, doskonale nadają się na soki, nalewki oraz to wielu potraw z mięs. Dodatkowo krzewinka żurawiny może w naszym ogrodzie być piękną i ciekawą ozdobą.
Żurawina ogrodowa ma długie, płożące się po ziemi pędy, które stopniowo ukorzeniają się. Z leżących pędów wyrastają drobne pionowe pędy owocowe. Liście drobne, owalne, błyszczące, zimozielone. Liście posiadają walory dekoracyjne przez okres całego roku. W okresie jesiennym liście ciemnieją, nabierając brunatno-brązowej barwy. Na przełomie lipca i sierpnia żurawina wytwarza pąki kwiatowe, które następnie na początku czerwca zaczynają kwitnąć. Z kwiatów jesienią pojawiają się duże (osiągające średnicę do 2 centymetrów) i liczne owoce (niektóre odmiany potrafią obrodzić ok. 2-3 kilogramów owoców z jednego metra kwadratowego uprawy). Owoce mają bardzo dekoracyjny charakter i są niesamowita ozdobą rośliny. Owoce krzewinek rosnących w ciemnych i zacienionych miejscach, pozostają zielone i nie nabierają charakterystycznej różowo- czerwonej barwy. Żurawina wielkoowocowa jest w przypadku większości odmian rośliną odporną na działanie niskich temperatur i rzadko atakowana jest przez szkodniki i choroby.

Żurawina preferuje stanowiska słoneczne. Może rosnąć również w miejscach lekko zacienionych, chociaż w cieniu gorzej owocuje.
Oprócz stanowiska, istotnym elementem uprawy jest odpowiednia gleba. Podłoże powinno być próchnicze, przepuszczalne, wilgotne i kwaśne o pH 3,2-4,5 (najlepiej sprawdza się kwaśna gleba torfowa). Aby odpowiednio przygotować podłoże pod uprawę żurawiny, najpierw trzeba wykopać glebę na głębokość ok. 20 cm, wyłożyć dołek podziurawioną folią i następnie wypełnić go mieszaniną kwaśnego torfu, piasku oraz ziemi torfowej. Żurawina ma niski system korzeniowy, dlatego powinno się zadbać przede wszystkim o wierzchnią warstwę podłoża. Powinna być ona przepuszczalna i odpowiednio wilgotna. Żurawinę najlepiej podlewać miękką wodą deszczową.
W czasie wiosny można wspomóc glebę dawkując nawozy azotowe (w postaci siarczanu amonu), kiedy roślina zawiązuje owoce oraz pąki kwiatowe. Nawożenie potasowe i fosforowe wykonuje się natomiast jednorazowo jesienią. Dopuszczalne jest również stosowanie nawozów wieloskładnikowych o odczynie kwaśnym. Pamiętajmy, że jeżeli żurawina dobrze rośnie, można w ogóle zrezygnować z nawożenia, ponieważ przenawożenie zazwyczaj skutkuje utratą plonów w kolejnych latach.
Rozmnażanie i pielęgnacja.
Rozmnażanie żurawiny jest bardzo łatwe. Wystarczy wybrać dłuższe pędy i pociąć je na 10-12 centymetrowe kawałki i następnie przenieść je do pojemnika z kwaśnym torfem. Po kilku tygodniach sadzonki ukorzenią się i będzie je można przenieść do małych doniczek i po kolejnych kilku tygodniach – do gruntu. Zalecana rozstawa to 20 x 20 cm. Owoce pojawiają się w 3. roku uprawy, chociaż żurawina osiąga pełnię owocowania w 4. i 5. roku. Istotny wpływ na owocowanie roślin ma zabieg ściółkowania. W celu osiągnięcia dobrych plonów uprawę powinno się pokryć 3-centymetrową warstwą piasku. Można też wysypać korę sosnową, która po rozłożeniu zakwasi podłoże.
Kilkuletnie okazy powinno się również przycinać. Cięcie korekcyjne wykonuje się wczesną wiosną i polega ono na usunięciu nadmiernie wyrośniętych pędów. Ten zabieg jest szczególnie ważny, ponieważ zagęszczone pędy wydają znacznie mniej owoców. Kolejne cięcie można wykonywać po zbiorach w październiku. Usuwamy wtedy uszkodzone bądź połamane pędy. Roślina rzadko kiedy przemarza ze względu na wysoką odporność na mrozy. Żurawina nie jest również atakowana przez szkodniki i podatna na choroby, dlatego pielęgnacja krzewu ogranicza się do przycinania i regularnego nawadniania. Dobrze utrzymana uprawa może wydać nawet do 3 kg na 1 m2. Doskonałym pomysłem jest sadzenie w towarzystwie żurawiny innych roślin wrzosowatych takich jak azalie, różaneczniki oraz wrzosy. Rośliny te mają podobne wymagania uprawowe i wzajemnie się uzupełniają.